rupieć

rupieć: rupieć {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. mnż III, D. rupiećcia; lm D. rupiećeci {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_8}}częściej lm {{/stl_8}}{{stl_7}}'stary, zniszczony bezużyteczny przedmiot; grat': {{/stl_7}}{{stl_10}}Pozbyć się rupieci. Gromadzić rupiecie. Trzymać rupiecie w szufladzie. Niepotrzebny rupieć. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_8}}pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'pogardliwie o podstarzałej kobiecie': {{/stl_7}}{{stl_10}}Stary rupieć. {{/stl_10}}

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

rupieć — m I, D. rupiećecia; lm M. rupiećecie, D. rupiećeci «stary, zniszczony, bezużyteczny przedmiot; grat» Niepotrzebny rupieć. Szuflada pełna rupieci. Pokój zastawiony rupieciami. Wyrzucić rupiecie … Słownik języka polskiego
rupieć — Stary lub zużyty przedmiot Eng. Any old or used thing … Słownik Polskiego slangu
grat — m IV, DB. a, Ms. gratacie; lm M. y pot. «przedmiot małowartościowy, najczęściej stary, zniszczony mebel, sprzęt domowy; rupieć» Pokój zastawiony gratami. Jego samochód to już grat. przen. «człowiek stary, schorowany, niedołężny» ‹niem.› … Słownik języka polskiego
dziadostwo — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. dziadostwowie, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} przedmiot byle jaki, tandetny lub stary, zniszczony, zużyty; także: coś niepotrzebnego; rupieć, śmieć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Na stole, łóżku i na podłodze porozrzucane były … Langenscheidt Polski wyjaśnień

Academic Dictionaries and Encyclopedias